فرسودگی صنعت خودروسازی ایران یکی از موضوعات همیشگی درا قتصاد ایران است که بارها و بارها درباره چرایی آن سخن گفته شده است. صنعتی که حمایت های دولتی در تمام حیات چند ده ساله اش ، نه تنها سبب توسعه آن نشده بلکه بسیاری کارشناسان امر، همین حمایت های دولتی بی هدف و افراطی راعامل فرسودگی آن می دانند.
در تمام این سا ل ها ، دولت ها سیاست های نادرستی در این صنعت در پیش گرفتند و بیش از آنکه در راستای بهبود کیفیت این صنعت گام بردارند، تلاش کردند با افزایش سایت های تولیدی در شهرهای دیگر، بازار را از محصول بیکیفیت لبریز کنند.این درحالی رخ داد که راه اندازی خط تولید در بسیاری از این شهرها از کاشان گرفته تا مشهد و تبریز، اساسا صرفه اقتصادی نداشت. درکنار این اقدام نادرست، دولت خط مونتاژ خودروهای داخلی را در دیگر کشورها مانند آذربایجان، سوریه، سنگال، عراق، بلاروس،ونزوئلا و سودان نیز راه اندازی کرد که این اقدام با توجه به کیفیت پایین محصولات ایرانی و فضای رقابتی موجود در بازارهای هدف، منطقی به نظر نمی رسید. این اقدام به نوعی سرمایه گذاری سوخته است و مثل کاشتن بذر فاسد نمی توان از آن انتظار رویش داشت. در واقع دولت با این اقدام غیرمنطقی هزینه های بالایی بر صنعت خودرو سازی کشور وارد کرد در حالیکه این صنعت هنوز توان و بلوغ لازم برای فعالیت در بازار جهانی را ندارد و حتی در بازار داخل نیز به لطف انحصار بالا و گسترده در تولید و عرضه، توانسته به حیات نصف و نیمه خود ادامه دهد.
در همه این سالها، دولت سایه حمایتی خود را به شکل غیرمنطقی روی سر صنعت خودروسازی گسترانده و این صنعت را در محیط غیرواقعی و فضایی گلخانه ای حفظ کرده؛ صنعتی که حالا بدون توان دولت حتی استقلالی ندارد و نمی تواند در بازار داخل نیز به توفیق بالایی برسد و حتی در مرحله قیمت گذاری نیز رسما قیمت گذاری ها به شکلی دستوری انجام می شود. همین عامل سبب شده در برخی از محصولات، تفاوت های چند ده میلیونی بین قیمت کارخانه و قیمت بازار وجود داشته باشد که این عامل خود یعنی زمینه سازی برای گسترش و تعمیق دلالی در بازار نابسامان و بی نظم صنعت خودرو. در یک سال و اندی که از فعالیت دولت جدید می گذرد، آنچه در عمل مشاهده شده این است که دولت سیزدهم نیز همان روند و رویه دولتهای قبل را در پیش گرفته و نباید و نمیتوان در این دولت نیز انتظار بهبود، توسعه و پیشرفت منطقی صنعت خودروسازی را داشت و همچنان دولت با حمایت افراطی از این صنعت، خودآگاه یا ناخودآگاه، زمینه ساز فرسایش بیشتر این صنعت می شود.
منبع: روزنامه روزگار ما شماره 1483
